Mijn blog heet ‘Karin kijkt’ en dat heeft natuurlijk een reden. Als kind voelde ik me vaak onbegrepen en leerde ik dat ik in veel gevallen maar beter kon zwijgen. Later veranderde dit wel, maar er zijn nog steeds situaties waarin ik mij niet begrepen voel. Vaak heeft dat te maken met dat ik ook daadwerkelijk niet begrepen word of kan worden, omdat de ander op een andere golflengte zit dan ik. Maar mogelijk komt dit ook regelmatig doordat ik zo goed heb geleerd te zwijgen, dat ik me – er misschien ten onrechte van uitgaande dat men mij toch niet zal begrijpen – onvoldoende uit, zodat de ander geen kans krijgt mij überhaupt te begrijpen.

Ik kwam onlangs een mooie spreuk tegen van ene Daniel Saint:

'You cannot make everyone think and feel as deeply as you do. That’s your tragedy, because you understand them, but they do not understand you'.

Ik herkende me hierin en het gaf me een gevoel van erkenning deze spreuk te lezen. Deze ‘tragedie’ heeft mij doen besluiten – waarschijnlijk eerst onbewust maar later meer bewust – vooral te observeren en te proberen situaties en mensen te begrijpen. En dat is wat ik doe: ik kijk. En hoe meer ik kijk en hoe meer ik situaties en mensen begrijp, hoe meer ik zelf zwijg.

Na vele jaren zwijgen (gesprekken met gelijkgestemde vrienden even buiten beschouwing gelaten) ontstond bij mij de behoefte om me toch meer te gaan uiten, één van de redenen om dit blog te starten. Voor wie breder en dieper wil kijken en voor wie mij beter wil begrijpen. ‘Take a look through my eyes’ zong Phil Collins heel treffend in één van zijn hits, met rakende zinnen als ‘There’s a better place, if you look through my eyes’ en ‘There’s a meaning in everything… there’s so much to understand’.

Een paar jaar geleden schreef ik zelf een lied over zwijgen en kijken en over een lichaamsdeel, waarmee je nog beter kunt kijken dan met je ogen: het hart. Om met De Kleine Prins te spreken (uit het boek van Antoine de St. Exupéry):

'Dit is mijn geheim. Het is heel eenvoudig. Alleen met ‘t hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar'.

En zo is het.

Hieronder mijn lied uit 2018. Ik hoop het nog op te nemen, zodat je het ook kunt beluisteren.

Karin Boonstra, 24 februari 2021

Woorden die ik niet versta

Het was op het nieuws vandaag en ik las ’t in de krant

De oorlog is begonnen. Ja, de wereld staat in brand

En ied’reen roept zijn mening over hoe het is ontstaan

Maar we hebben mak’lijk praten, het is ver bij ons vandaan

(Refrein)                                                                                                                           

Zo veel mensen, zo veel zinnen, met woorden die ik niet versta

En als ik de wereld niet begrijp, dan word ik stil… en kijk

Langs de zijlijn op een voetbalveld ontstaat een vechtpartij

Een vader geeft de scheids een schop, zijn kind’ren staan erbij

Dankzij moderne media, is een filmpje snel verspreid

Er wordt massaal gereageerd, dat is echt van deze tijd

Zo veel mensen, zo veel zinnen, met woorden die ik niet versta

En als ik mensen niet begrijp, dan word ik stil…. en kijk

Ik kijk en zie de blauwe lucht, de zon achter de wolken

De vele mensenharten, die de planeet bevolken

Thuis op de bank ga jij opeens tegen mij te keer

Ik doe het in jouw ogen fout, zo blijkt maar weer een keer

Jij spreekt een andere taal dan ik, een taal met harde tonen

Het zal niet lang meer duren dat 'k niet meer bij jou wil wonen

Zo veel mensen, zo veel zinnen, met woorden die ik niet versta

En als ik jou dan niet begrijp, dan word ik stil….. en kijk

Ik kijk en zie de blauwe lucht, de zon achter de wolken

De vele mensenharten, die de planeet bevolken

Ik kijk en zie de blauwe lucht, de zon achter de wolken

Jouw mensenhart dat zachtjes klopt, zij het wat onbeholpen

Zo veel mensen, zo veel zinnen, met woorden die ik niet versta

En als ik mensen niet begrijp, dan word ik stil… en kijk

Dan word ik stil… en kijk

Dan word ik stil… en kijk

Karin Boonstra, 2018