Mensen die kritische vragen stellen bij wat er momenteel gebeurt in de wereld gebruiken vaak de woorden ‘Doe je eigen onderzoek’. Wat ze daar mijns inziens mee willen zeggen is ‘Ik kan het je wel vertellen wat ik allemaal weet, maar je gelooft het pas als je je er zelf in verdiept hebt’.

Het je verdiepen in wat er allemaal speelt in de wereld en het proberen te onderscheiden wat daarin meer en minder waar is, is echter best een hele opdracht. Veel mensen beginnen er om uiteenlopende redenen niet eens aan en dat kan ik goed begrijpen. De informatie die je tegenkomt is nou niet bepaald plezant en het kost een hoop tijd en energie om de diepere achtergronden bij een bepaald onderwerp  te onderzoeken en te vatten, laat staan de dwarsverbanden tussen bepaalde onderwerpen te begrijpen. Zelf heb ik om die reden jarenlang het nieuws en de ontwikkelingen in de wereld slechts zijdelings gevolgd en nu – na ruim anderhalf jaar me wel in veel zaken verdiept te hebben – ben ik geneigd dat weer te gaan doen. Ik heb maar één leven en ik heb daarin ook nog mijn werk te doen, mijn huis en tuin te onderhouden, mijn vrienden te zien en mijn hobby’s uit te oefenen en het volgen van de ontwikkelingen en daarvan middels dit blog ook nog verslag te doen heeft best impact op mijn energie en gemoedstoestand. Ook heb ik het gevoel dat ik nu zelf in grote lijnen wel weet ‘hoe het zit’ en voelt me nog meer in dezelfde dingen verdiepen voor mij als een herhaling van zetten. Er zijn mensen die tot in het oneindige over dezelfde stokpaardjes kunnen praten of schrijven. Zo iemand ben ik niet. Als ik eenmaal iets heb gezegd of geschreven is het uit mij en laat ik het los. En weer door.

De blogs die ik tot nu toe schreef hadden heel kort samengevat als thema ‘Sta open en doe – als je wilt – je eigen onderzoek’ en in mijn blogs heb ik daartoe al behoorlijk wat informatie op een presenteerblaadje aangereikt. Mijn blogs zijn lang, wat ontmoedigend kan werken, en er staat veel informatie in, ik weet het, maar dat is wat het is. Ik schrijf ze vanuit een gevoel van bezorgdheid en urgentie, voor hen die willen weten en het is inderdaad veel, maar ik heb voor de lezer al heel veel voorwerk gedaan. Wat de lezer er vervolgens verder wel of niet mee doet is niet aan mij.

Als ik hierboven schrijf dat ik nu voor mezelf wel zo’n beetje weet hoe het zit, dan bedoel ik daarmee dat ik heb kennisgenomen van verschillende visies en invalshoeken en dat elke visie of invalshoek weer zijn eigen aanhangers heeft, waarbij er vaak weinig ruimte is voor de ideeën van de andere partij. Je bent voor Ajax of voor Feijenoord, het kan niet allebei. Mezelf zie ik meer als een soort verslaggever die tussen de regels door nog wel probeert te zeggen ‘lieve mensen, Ajax of Feijenoord, het is één pot nat’, het gaat om het samenspel, het samen leren, het plezier, de verbinding…. maar dat is tegen het verkeerde been, dus ik zeg het niet zo hard. Mensen lijken – in tegenstelling tot mijzelf – nu eenmaal te houden van het aanhangen van één waarheid/visie, want dat geeft duidelijkheid en houvast. Ik begrijp dat goed, omdat dat in het verleden ook voor mij zo werkte.

Goed, een lange introductie dit keer, eigenlijk om te zeggen dat ik als verslaggever die zijn eigen onderzoek doet mijn beperkingen en grenzen heb in wat ik aankan. Ik doe mijn best, maar ik heb geen tijd om alles te dubbelchecken wat ik schrijf. Ik doe mijn best, maar in een jaar tijd kan ik niet de gemiste kennis van vele decennia inhalen.  Ik doe mijn best, maar ik blijf een generalist en ben geen specialist. Daarom hanteer ik in mijn onderzoek één belangrijk criterium en dat is dat ik mijn bronnen zorgvuldig kies. Want waarom zou ik zelf heel erg in een bepaald onderwerp duiken, als anderen dat al voor mij gedaan hebben? In mijn blog Komkommertijd[i] verwijs ik bv. naar de documentaire van Marijn Poels over het klimaat[ii]. Hij heeft vele wetenschappers met verschillende visies gesproken en deze neutraal in beeld gebracht. Voor mij voldoende om te begrijpen dat niet iedereen vindt dat we te maken hebben met de opwarming van het klimaat en dat er wetenschappers zijn die het tegenovergestelde denken, namelijk dat het kouder wordt. En dat we er dus goed aan zouden doen om naar alle partijen te luisteren en de verschillende visies bij elkaar te brengen en niet blindelings voor één visie te gaan, alvorens maatregelen te treffen.

Een bron die ik ook zeer betrouwbaar acht is Karen Hamaker-Zondag, een wetenschapster (o.a. planoloog, sociaal geograaf en psycholoog) die studeren als verslaving heeft, zowel generalistisch als specialistisch denkt en een quote pas serieus neemt als ze de oorspronkelijke bron gecheckt heeft en de quote daarmee in zijn context kan plaatsen. Ik herken me in haar werkwijze (het naadje van de kous willen weten, de diepere oorzaak van problemen willen begrijpen, evenals het grotere verband, en daar neutraal over willen communiceren), maar zij is daar minstens honderd keer beter in, omdat het al 25 jaar haar werk is.

In dit blog wil ik dan ook verder graag verwijzen naar een interview/gesprek met haar[iii], waarin een paar belangrijke onderwerpen de revue passeren, waar ik tot nu toe slechts zijdelings over geschreven heb en waar ik verder misschien ook wel niet over ga schrijven. Ik kan immers ook gewoon naar deze video verwijzen, Karen heeft het allemaal al voor ons onderzocht. Ze vertelt bijvoorbeeld over het technocratisch gedachtegoed, ofwel de wens van een aantal machtige mensen in de wereld om te komen tot één wereldregering, over hoe dit is ontstaan en wie zich ermee bezighouden. Ze praat over eugenetica, ook wel depopulatie van de wereldbevolking genoemd, en legt uit wat transhumanisme is. Geen leuke onderwerpen wat mij betreft, maar we gaan onmiskenbaar die kant op, aldus Karen. We hadden het hierboven al even over het klimaat, ook daar deelt Karen iets over: zij stelt dat ons mogelijk eerder een kleine ijstijd staat te wachten, dan dat het klimaat opwarmt en ze pleit voor onderzoek hiernaar. Ze constateert echter ook dat onderzoeken naar een eventuele aankomende ijstijd niet gefinancierd zullen worden, omdat er vooral geld wordt gestoken in het financieren van onderzoeken naar het opwarmen van de aarde vanwege CO2 uitstoot en ze legt uit waarom dat is. Spoileralert: om één wereldregering te kunnen vormen heb je een grensoverstijgend probleem nodig dat niet door nationale overheden opgelost kan worden. Met het stellen dat de aarde opwarmt en met het flink propageren van dit idee (daarbij alle tegengeluiden negerend) heb je zo’n grensoverstijgend probleem en komt een wereldregering aardig (of akelig?) dichtbij.

Ik was eerst van plan een samenvatting te maken van het gesprek met Karen Hamaker-Zondag, om het de lezer gemakkelijk te maken. Echter, naar haarzelf luisteren maakt denk ik meer indruk. Zoals ik hierboven al schreef: ik kan het je wel vertellen, maar je zult het eerder serieus nemen/geloven als je het van de oorspronkelijke bron hoort.

Dus lieve mensen, ook al negeer je al mijn andere blogs en alle linkjes en video’s die ik daarin heb toegevoegd, bekijk dan toch alleen deze ene. Je kunt ondertussen de afwas doen of de kledingkast opruimen, het hoeft je geen extra tijd te kosten. Bepaal voor jezelf of je haar een betrouwbare bron vindt en of je haar serieus wilt nemen en of je er dan verder iets mee wilt.

Over hoe ik ermee omga heb ik iets geschreven in mijn blog ‘Kennis is onmacht – deel 1’[iv]: neutraal, open en begripvol blijven. Daar voeg ik nu aan toe: te midden van de (wed)strijd blijven kiezen voor het samenspel, het samen leren, de plezier en de verbinding. Een beetje zoals de positie van een libero op het voetbalveld. Aldus Wikipedia: ‘De libero is meestal een veelzijdige centrale verdediger die, wanneer hij de bal van een aanvallende tegenstander heeft afgenomen bij zich houdt en hem naar voren brengt. Zijn positie is dus minder vast dan die van andere verdedigers, die vooral een bepaalde speler of zone verdedigen of 'dekken'. Hier komt ook de oorsprong van de term vandaan: libero is het Italiaanse woord voor vrij. Omdat een libero in staat moet zijn een counteraanval op te zetten, dient hij ook een betere balcontrole en een beter passvermogen te hebben dan de gemiddelde verdediger.’

We kunnen niet allemaal libero’s zijn, de andere spelers hebben hun eigen positie en taak en zijn daarmee van even groot belang. We kunnen wel allemaal sportief zijn en elkaar een prettige wedstrijd wensen om er vervolgens ook gezamenlijk voor te zorgen dat het een prettige wedstrijd wordt. Misschien kunnen we ons hierbij laten inspireren door de krasse, wijze uitspraken van wijlen topvoetballer Johan Cruijff, zoals: ‘De waarheid is nooit precies zoals je denkt dat hij zou zijn’ en ‘Ervaring is het herkennen van bepaalde situaties en omstandigheden in een vroeg stadium en dan de juiste beslissing nemen’ en ‘Winnen doe je met zijn allen’.[v]

Johan Cruijff, betrouwbare bron lijkt me, die het allemaal even kort en bondig samenvat. Ik heb er in elk geval geen woord meer aan toe te voegen.

23 september 2021

Karin Boonstra